Julius Caesar memperkenalkan sejenis keahlian Senat yang berlainan semasa kediktatorannya. Beliau menambah bilangan keahlian sehingga 900 orang dan memasukkan banyak warganegara Rom daripada latar belakang Latin dan Itali, termasuk penyokong-penyokong setia yang membuktikan kecekapan dan keberanian mereka semasa perang-perang saudara. Walaupun bertujuan untuk melemahkan kuasa puak-puak reaksioner seperti "Orang-orang Baik", pembaharuan ini mengakibatkan Senat tidak lagi penting, disebabkan badan itu dikuasai oleh pemerintahan tertinggi. Sebagai saki-baki bekas diri, Senat Rom terus kekal dalam politik Rom sehingga keakhiran Empayar Rom Barat tetapi tidak pernah memperoleh semula penguasaannya yang dahulu. Perbuatan terakhirnya yang dicatatkan ialah penghantaran dua perwakilan kedutaan ke istana Tiberius II Constantine di Constantinople pada tahun 578 dan 580.